Dla projektu perspektywa, który jako aktywnie działający z zewnątrz wsi, dołączył do społeczności, pojawiła się szansa zaproszenia do wspólnego stołu wszystkich innych działających i wystartowania bez obciążenia dotychczasową problematyką. Mimo to nie było to łatwe, gdyż istniejące struktury i wiejskie hierarchie nieformalne, muszą być najpierw poznane i zrozumiane. Przy tym nie można obejść czasochłonnej pracy przy budowaniu wzajemnych relacji. Doświadczenie w projektach w społecznościach wiejskich pokazało, że współpraca ta nie jest zadaniem prostym jak z multiplikatorami, np. nauczycielami czy pracownikami administracyjnymi. Może zdarzyć się na przykład, że zarząd jakiegoś klubu nie chce na początku rozmawiać z zespołem projektu. Wtedy nie wolno się poddawać i nie dać się zniechęcić. Konieczność zmiany, żeby z polskimi sąsiadami nie żyć tylko „obok siebie“, ale żeby wspólnie tworzyć społeczność i mieć wpływ na jej rozwój, została przez wielu starych tubylców zauważona.  Nadal stanowi to jednak trudność, aby pewne rzeczy robić inaczej. Ogromną część pracy w projekcie stanowi zatem klasyczne doradztwo, czyli rozmawianie z ludźmi, wspomaganie ich w realizowaniu ich potrzeb jak również pośredniczenie w nawiązywaniu rozmów.